Daar heers groot omstredenheid rondom die kwessie van kinderdoop vs grootdoop en onlangs het ek ‘n epos van ‘n persoon ontvang wat juis met hierdie vraagstuk worstel. Ek gaan die genoemde epos in dele opbreek en dit d.m.v. die “jou vraag/stelling ” en “antwoord” metode beantwoord. Dit is my bede dat hierdie artikel meer lig op die onderwerp sal werp, en ek moet vooraf meld dat elke individuele persoon verantwoordelik is om seker te maak dat dit wat aan hom verkondig word uit die skrifte geregverdig kan word. God gaan elkeen van ons verantwoordelik hou vir die keuses wat ons maak. Ons moet vas oortuig wees van dit wat ons glo en hoekom ons dit glo. Die Here het ons Sy woord gegee waarin Hy Sy wil aan ons bekendgemaak het. In hierdie opsig moet ons God toelaat om vir Homself te praat, en ons moet met alle erns teen die versoeking waak om ons vooropgestelde idees (en tradisies) in die Bybel in te lees. God het die skrifte aan ons gegee sodat ons dit kan verstaan, en dan op grond van daardie Godgegewe openbarings ‘n keuse kan maak of ons dit gaan eerbiedig of nie.
God is ‘n God van logika en hierdie feit vloei uit Sy attribute van alwetendheid uit. Omrede God die mens na Sy beeld geskape het, is een kenmerk van die mens sy kapasiteit om binne die raamwerk van sy beperkte menslike vermoëns ook logies te dink. God het met hierdie wete die skrifte aan ons gegee en Hy verwag dat ons dit moet kan verstaan. Daar is niks in die skrifte wat in stryd met die mens se kapasiteit om logies te dink in botsing kom nie, en dit juis omrede God ‘n logiese God is en Hy ons in Sy beeld geskape het. Of God se logika, soos wat ons dit in die skrifte vind, is deur die mens op ‘n logiese wyse verstaanbaar of daar kan geen betekenisvolle Goddelike openbaring wees nie. God is alwetend en Hy gaan nie aan die mens die skrifte gee indien die mens nie oor die kapasiteit beskik om Sy woord te verstaan nie. God spreek met ons deur Sy woord, en verwag van ons om, d.m.v. die inwerking van die Heilige Gees, bybelstudie te doen om vas te stel wat Hy werklik aan ons wil sê. Vir die mens om in staat te wees om God in hierdie opsig te eerbiedig, moes God die mens met die kapasiteit geskape het om Sy woord te kan verstaan, anders sou daar geen sin in die gee van die geïnspireerde skrifte wees nie. God verwag van elke persoon om d.m.v. korrekte hermeneutiese (skrifuitleg) metodes seker te maak dat die skrifte reg verstaan en toepas word. Die skrifte moet dus op ‘n konsekwente, letterlike, grammatiese en historiese wyse geïnterpreteer word.
Kategorie se argiewe: Christelike Leerstellings
Gaan gelowiges hel toe as hulle vergeet om sonde te bely?
Vraag: Ek het onlangs na pastoor Rooies Straus geluister waarin hy verklaar dat indien ‘n persoon nie sy sonde bely nie daardie persoon hel toe sal gaan. Ek weet van baie mense wat die evangelie geglo het maar wat nie seker was of hulle al hulle sondes bely het nie. Dit geld vir my ook. Hoe sal ek ooit kan seker wees dat ek hemel toe sal gaan. Ek probeer hard om alles reg te doen, en om al my sondes te bely, maar ek is alte bewus van die feit dat ek ‘n sondige mens is wat soms die verkeerde dinge dink en dan later daarvan vergeet. Ek is ‘n gelowige en het die evangelie soos wat jy dit op jou webtuiste geplaas het geglo. As ek reg onthou het hy 1Joh.1:9 gebruik om sy bewering te staaf.
Ek twyfel nou of ek ooit hemel toe sal gaan. Help asseblief.
Gaan klein kindertjies hemel toe as hulle sterf?
Die onderwerp rakende babatjies, en klein kindertjies wat tot sterwe kom alvorens hulle die evangelie kon verstaan en glo kan nogmaals groot spekulasie veroorsaak. Daar is uitstaande teoloë wat beweer dat mens nie werklik met sekerheid kan verklaar dat kindertjies wat tot sterwe kom hemel toe sal gaan nie. Net omrede ‘n persoon verklaar dat babatjies wat tot sterwe kom outomaties hemel toe gaan beteken geensins dat dit wat die persoon verklaar noodwendig die waarheid is nie. Slegs indien ons teologiese stelsel met die woord van God versoenbaar is, kan dit as ‘n geldige Bybelse leerstelling aanvaar word. Onthou, net omrede ‘n persoon ‘n spesifieke proposisie glo beteken nie dat daardie proposisie noodwendig die waarheid is nie. ‘n Persoon mag dalk heel opreg glo dat die maan van kaas gemaak is, maar daar bestaan altyd die moontlikheid dat daardie persoon opreg verkeerd kan wees. Om hierdie rede is dit belangrik dat ons enige teologiese stelling wat ons maak vanuit die skrifte, binne die korrekte konteks, moet kan regverdig alvorens ons dit as leerstelling aanvaar. Ons moet nooit hierdie feit uit die oog verloor nie. Met die skryf van hierdie artikel sal ek poog om hierdie vraagstuk vanuit die skrifte te beantwoord en vra die leser om dit in lig van die skrifte te oorweeg.
Die soewereiniteit van God
Daar bestaan slegs een selfbestaande Skepper-God, (Gen.1:1)en omrede daar slegs een ware God is, sou dit ‘n ernstige mistasting wees om Sy soewereiniteit te bevraagteken.
Ps.115:1 “Nie aan ons, o HERE, nie aan ons nie, maar aan u Naam gee eer, om u goedertierenheid, om u trou ontwil. 2 Waarom sou die heidene sê: Waar is dan hulle God?3 terwyl onse God tog in die hemel is; Hy doen alles wat Hom behaag.”
Dan.4:1 Nie aan ons, o HERE, nie aan ons nie, maar aan u Naam gee eer, om u goedertierenheid, om u trou ontwil. 2 Waarom sou die heidene sê: Waar is dan hulle God? 3 terwyl onse God tog in die hemel is; Hy doen alles wat Hom behaag.”
In Sy soewereiniteit beklee God absolute gesag oor die hele leërskare van die hemel (heilige en gevalle engele), sowel as al die bewoners van die aarde. Hy onderhou alle dinge met Sy almag, en bepaal die doel waarvoor alles bestem is. Hy regeer as Koning in die mees absolute sin van die woord, en alle dinge is van Hom afhanklik, en aan Hom diensbaar en Hy het ‘n spesifieke doel met alles. (dit sluit elke individuele persoon in)
Die Sewe vernaamste oordele soos in die skrifte gevind
Baie mense verkeer verkeerdelik onder die indruk dat daar slegs een groot oordeel sal plaasvind en waarin bepaal sal word waar ‘n persoon die ewigheid gaan deurbring. Omrede die meerderheid van die Afrikaans sprekende Christene vanuit die Gereformeerde tragiese kom is hierdie stand van sake verstaanbaar. Die rede hiervoor is eenvoudig. Wanneer dit by die verlossingsleer kom, maak hulle predikers korrek van die letterlike, grammatiese en historiese interpretasie van die Bybel gebruik, maar waar dit by eskatologie (die leer van die laaste dinge, naamlik die profetiese woord soos wat dit in die Bybel opgeteken staan) kom wyk hulle van hierdie verklaringsmetode af, en vergeestelik die skrifte, wat tot foutiewe en onbybelse aannames aanleiding gee. Indien die skrifte op ‘n konsekwente letterlike, grammatiese en historiese wyse verklaar word, word dit duidelik dat meer as net een finale oordeel in die skrifte weergegee word. Met die skryf van hierdie artikel sal daar sewe van die vernaamste oordele in die Bybel aan die leser voorgehou word.
Die siel van die mens en prokreasie, ‘n skriftuurlike perspektief
Christene wat die inspirasie van die Bybel erken, weet dat Adam ‘n onmiddellike en direkte skepping van God was. Die Bybel stel hierdie feit baie duidelik, naamlik:
Gen.2:7 “En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus die asem van die lewe geblaas. So het dan die mens ‘n lewende siel geword.”
God het dus die mens met ‘n materiële (stoflike) aspek, asook ‘n immateriële (nie-stoflike) aspek, naamlik die gees en siel geskape. Die “asem van die lewe” is die immateriële (nie-stoflike) faset van ‘n mens wat lewe aan die stoflike deel van die mens gee.
Die mens vorm dus ‘n eenheid wat uit sy materiële (fisiese liggaam) en immateriële faset (siel en gees) bestaan. Tydens die sterf proses word die materiële faset (fisiese liggaam) van die immateriële faset (siel en gees) geskei, waarna die persoon se liggaam in die graf gelê word maar sy immateriële faset bly nog steeds bewustelik voortbestaan. (Openb.6:9) In ‘n Bybelse sin beteken dood nooit uitwissing van bestaan nie maar wel skeiding. Wanneer ‘n persoon tot sterwe kom vind daar ‘n skeiding tussen die persoon se liggaam, wat in die graf geplaas word, en sy siel, wat nog steeds bewustelik bly voortbestaan, plaas. So ook is ‘n persoon wat geestelik dood is nog steeds fisies lewendig, maar sy gees en siel is van God se Gees geskei. Alhoewel so ‘n persoon nog steeds fisies lewe word hy as geestelik dood geklassifiseer en indien hy in hierdie toestand tot sterwe kom sal hy vir ewig van God se aangesig geskei word. (die poel van vuur) Die leser word aangeraai om die artikel “Sewe vorme van dood in die Bybel” te bestudeer.
Lees meer Die siel van die mens en prokreasie, ‘n skriftuurlike perspektief
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike Perspektief. Deel 4
Omrede die Sewendedag Adventiste Kerk nie ‘n skriftuurlike onderskeid tussen die Kerk en Israel tref nie maak hulle die fout deur om fasette wat slegs vir die Dispensasie van die Wet gegeld het met die fasette wat slegs vir die Dispensasie van die Kerk/Genade geld te vermeng. Daarbenewens maak hulle nie van gesonde beginsels van eksegese gebruik om hulle leerstelling oor eindtydse gebeure (eskatologie) te bepaal nie, en verdraai sodoende die Bybelse leerstelling van eindtydse gebeure wat die leerstelling van Israel as God se verbondsvolk insluit. So ontneem hulle, hulle lidmate van een van die duidelikste tekens dat ons die einde van die Kerk Dispensasie vinnig nader en maak dit vir hulle moeilik om die gebeure wat ons nou rondom Israel (en die wêreld) waarneem korrek te interpreteer. Die hervestiging van Israel in hulle land, waar hulle die verskriklike oordele van die Verdrukking afwag, en waarna hulle weer as volk met God versoen sal word, word sodoende heeltemal deur die Sewendedag Adventiste geïgnoreer. Omrede Sewendedag Adventiste verkeerdelik die kerk met die volk Israel vereenselwig gee dit daartoe aanleiding dat hulle die Wet van Moses, wat sabbatsonderhouding insluit, met die Wet van Christus verwar en kyk sodoende die feit die Here Jesus Christus ons Sabbatsrus is heeltemal mis. Die Sewendedag Adventiste se hele leerstelling van Saterdag sabbatsonderhouding is dus op totaal verkeerde aanname gebaseer omrede hulle verkondig dat die kerk ‘n voortsetting van Israel is. Die leser word ten sterkste aangeraai om die artikel “Het die Kerk die volk Israel as God se Verbondsvolk vervang?” sorgvuldig deur te lees, waar daar vanuit die skrifte bewys word dat die Kerk nie Israel is nie, maar eerder ‘n hele nuwe entiteit is wat op pinksterdag ontstaan het. Die leser word ook aangeraai om die artikel “ Die Sabbatdag Kontroversie” te lees waarin ook baie belangrike inligting te vinde is en wat nie noodwendig in hierdie artikel herhaal sal word nie.
Lees meer Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike Perspektief. Deel 4
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike perspektief. Deel 3
Sewendedag Adventiste, net soos die Jehova Getuies, verkondig die dwaalleerstelling van sieleslaap en uiteindelike totale uitwissing van alle ongeredde mense. (annihilationiste/uitwissingsgesindes). Hulle glo nie dat ongelowiges vir ewig in ‘n bewustelike toestand van smart in die poel van vuur sal deurbring nie, maar eerder dat hulle heeltemal vernietig sal word. Hulle maak daarop aanspraak dat die betekenis van “siel” (Hebreeus “nephesh”) na die hele mens as ‘n onskeibare eenheid verwys en dat ‘n mens se siel nie bewustelik apart van sy fisiese liggaam kan bly voortbestaan nie. Sewendedag Adventiste glo dus dat God die mens nie met ‘n nie-stoflike faset (gees en siel) geskape het wat apart van sy stoflike liggaam voortbestaan nie. Volgens hulle is die hele persoon (sy stoflike, asook sy nie-stoflike fasette) ‘n lewende siel. Die persoon wat tot sterwe gekom het lê dus onbewustelik in die graf. Hulle gebruik byvoorbeeld Genesis 2:7 wat kontekstueel na die hele menslike wese, insluitende sy fisiese aspek verwys, om hulle leerstelling te regverdig, naamlik:
Gen.2:7 “En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus die asem van die lewe geblaas. So het dan die mens ‘n lewende siel geword.”
In hierdie opsig wend hulle die term “siel” kontekstueel korrek aan, deurdat die term lewende “siel” in hierdie konteks die hele mens, naamlik sy stoflike, sowel as sy nie-stoflike aspekte insluit. Maar dan maak hulle hulleself aan bewustelike ongeoorloofde identiteitsoordrag skuldig, deurdat hulle hierdie spesifieke betekenis vir die term “siel” na alle gevalle waar die term “siel” in die Bybel voorkom oor te dra sonder om die spesifieke konteks waarin die term “siel” in voorkom in ag te neem.
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n skriftuurlike perspektief. Deel 1
Die Sewendedag Adventiste Kerk gaan uit hulle pad uit om te demonstreer dat hulle ware Bybelse Christenskap bevorder. Indien mens egter mooi na hulle leerstellings gaan kyk, dan merk mens dat hulle leerstelling drasties van ware Bybel se Christenskap afwyk. Die gevaarlikste vorm van dwaalleer is wanneer die waarheid op ‘n baie subtiele wyse verander word. Ons moet onthou dat dit moeilik is om mense met groot en openlike leuens te verly. Satan weet dat dit moeilik is om mense met opsigtelike leuens te verlei, maar wanneer daardie leuens op ‘n subtiele wyse van die waarheid afwyk, dan word daardie leuens maklik deur mense aanvaar. Die skrifte verklaar dat Satan die bron agter alle valse leerstellings is en dat hy van mense gebruik maak om sy dwaalleer te versprei.
2Kor.11:3 “Maar ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak, vervreemd van die opregtheid teenoor Christus. 4 Want as iemand kom en ‘n ander Jesus verkondig as wat ons verkondig het, of as julle ‘n ander gees ontvang as wat julle ontvang het, of ‘n ander evangelie as wat julle aangeneem het, laat julle jul dit goed geval.”
2Kor.11:14 “En geen wonder nie! Want die Satan self verander hom in ‘n engel van die lig. 15 Dit is dus niks besonders wanneer sy dienaars hulle ook voordoen as dienaars van geregtigheid nie. Maar hulle einde sal wees volgens hulle werke.”
Alvorens die leerstellings wat deur die Sewendedag Adventiste Kerk verkondig met die skrifte vergelyk word, is dit belangrik om net kortliks hulle geskiedenis hier weer te gee.
Kan die gelowige se naam uit die Boek van die Lewe verwyder word?
Baie mense wat die leerstelling verkondig wat verklaar dat ʼn gelowige die gawe van die ewige lewe kan verbeur, gebruik soms Openbaring 3:5 as bewys dat ʼn gelowige se naam uit die boek van die lewe verwyder kan word. Die teksgedeelte lees soos volg, naamlik:
Openb.3:5 “Wie oorwin, sal beklee word met wit klere, en Ek sal sy naam nooit uitwis uit die boek van die lewe nie, en Ek sal sy naam bely voor my Vader en voor sy engele. 6 Wie ʼn oor het, laat hom hoor wat die Gees aan die gemeentes sê.”
Die vraag is of bogenoemde teksgedeelte verklaar dat ʼn gelowige se naam uit die boek van die lewe verwyder kan word, en wat sou beteken dat iemand wat alreeds die evangelie geglo het, die gawe van die ewige lewe kan verbeur?