Daar bestaan slegs een selfbestaande Skepper-God, (Gen.1:1)en omrede daar slegs een ware God is, sou dit ‘n ernstige mistasting wees om Sy soewereiniteit te bevraagteken.
Ps.115:1 “Nie aan ons, o HERE, nie aan ons nie, maar aan u Naam gee eer, om u goedertierenheid, om u trou ontwil. 2 Waarom sou die heidene sê: Waar is dan hulle God?3 terwyl onse God tog in die hemel is; Hy doen alles wat Hom behaag.”
Dan.4:1 Nie aan ons, o HERE, nie aan ons nie, maar aan u Naam gee eer, om u goedertierenheid, om u trou ontwil. 2 Waarom sou die heidene sê: Waar is dan hulle God? 3 terwyl onse God tog in die hemel is; Hy doen alles wat Hom behaag.”
In Sy soewereiniteit beklee God absolute gesag oor die hele leërskare van die hemel (heilige en gevalle engele), sowel as al die bewoners van die aarde. Hy onderhou alle dinge met Sy almag, en bepaal die doel waarvoor alles bestem is. Hy regeer as Koning in die mees absolute sin van die woord, en alle dinge is van Hom afhanklik, en aan Hom diensbaar en Hy het ‘n spesifieke doel met alles. (dit sluit elke individuele persoon in)
Kategorie se argiewe: Christelike Leerstellings
Die Sewe vernaamste oordele soos in die skrifte gevind
Baie mense verkeer verkeerdelik onder die indruk dat daar slegs een groot oordeel sal plaasvind en waarin bepaal sal word waar ‘n persoon die ewigheid gaan deurbring. Omrede die meerderheid van die Afrikaans sprekende Christene vanuit die Gereformeerde tragiese kom is hierdie stand van sake verstaanbaar. Die rede hiervoor is eenvoudig. Wanneer dit by die verlossingsleer kom, maak hulle predikers korrek van die letterlike, grammatiese en historiese interpretasie van die Bybel gebruik, maar waar dit by eskatologie (die leer van die laaste dinge, naamlik die profetiese woord soos wat dit in die Bybel opgeteken staan) kom wyk hulle van hierdie verklaringsmetode af, en vergeestelik die skrifte, wat tot foutiewe en onbybelse aannames aanleiding gee. Indien die skrifte op ‘n konsekwente letterlike, grammatiese en historiese wyse verklaar word, word dit duidelik dat meer as net een finale oordeel in die skrifte weergegee word. Met die skryf van hierdie artikel sal daar sewe van die vernaamste oordele in die Bybel aan die leser voorgehou word.
Die siel van die mens en prokreasie, ‘n skriftuurlike perspektief
Christene wat die inspirasie van die Bybel erken, weet dat Adam ‘n onmiddellike en direkte skepping van God was. Die Bybel stel hierdie feit baie duidelik, naamlik:
Gen.2:7 “En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus die asem van die lewe geblaas. So het dan die mens ‘n lewende siel geword.”
God het dus die mens met ‘n materiële (stoflike) aspek, asook ‘n immateriële (nie-stoflike) aspek, naamlik die gees en siel geskape. Die “asem van die lewe” is die immateriële (nie-stoflike) faset van ‘n mens wat lewe aan die stoflike deel van die mens gee.
Die mens vorm dus ‘n eenheid wat uit sy materiële (fisiese liggaam) en immateriële faset (siel en gees) bestaan. Tydens die sterf proses word die materiële faset (fisiese liggaam) van die immateriële faset (siel en gees) geskei, waarna die persoon se liggaam in die graf gelê word maar sy immateriële faset bly nog steeds bewustelik voortbestaan. (Openb.6:9) In ‘n Bybelse sin beteken dood nooit uitwissing van bestaan nie maar wel skeiding. Wanneer ‘n persoon tot sterwe kom vind daar ‘n skeiding tussen die persoon se liggaam, wat in die graf geplaas word, en sy siel, wat nog steeds bewustelik bly voortbestaan, plaas. So ook is ‘n persoon wat geestelik dood is nog steeds fisies lewendig, maar sy gees en siel is van God se Gees geskei. Alhoewel so ‘n persoon nog steeds fisies lewe word hy as geestelik dood geklassifiseer en indien hy in hierdie toestand tot sterwe kom sal hy vir ewig van God se aangesig geskei word. (die poel van vuur) Die leser word aangeraai om die artikel “Sewe vorme van dood in die Bybel” te bestudeer.
Lees meer Die siel van die mens en prokreasie, ‘n skriftuurlike perspektief
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike Perspektief. Deel 4
Omrede die Sewendedag Adventiste Kerk nie ‘n skriftuurlike onderskeid tussen die Kerk en Israel tref nie maak hulle die fout deur om fasette wat slegs vir die Dispensasie van die Wet gegeld het met die fasette wat slegs vir die Dispensasie van die Kerk/Genade geld te vermeng. Daarbenewens maak hulle nie van gesonde beginsels van eksegese gebruik om hulle leerstelling oor eindtydse gebeure (eskatologie) te bepaal nie, en verdraai sodoende die Bybelse leerstelling van eindtydse gebeure wat die leerstelling van Israel as God se verbondsvolk insluit. So ontneem hulle, hulle lidmate van een van die duidelikste tekens dat ons die einde van die Kerk Dispensasie vinnig nader en maak dit vir hulle moeilik om die gebeure wat ons nou rondom Israel (en die wêreld) waarneem korrek te interpreteer. Die hervestiging van Israel in hulle land, waar hulle die verskriklike oordele van die Verdrukking afwag, en waarna hulle weer as volk met God versoen sal word, word sodoende heeltemal deur die Sewendedag Adventiste geïgnoreer. Omrede Sewendedag Adventiste verkeerdelik die kerk met die volk Israel vereenselwig gee dit daartoe aanleiding dat hulle die Wet van Moses, wat sabbatsonderhouding insluit, met die Wet van Christus verwar en kyk sodoende die feit die Here Jesus Christus ons Sabbatsrus is heeltemal mis. Die Sewendedag Adventiste se hele leerstelling van Saterdag sabbatsonderhouding is dus op totaal verkeerde aanname gebaseer omrede hulle verkondig dat die kerk ‘n voortsetting van Israel is. Die leser word ten sterkste aangeraai om die artikel “Het die Kerk die volk Israel as God se Verbondsvolk vervang?” sorgvuldig deur te lees, waar daar vanuit die skrifte bewys word dat die Kerk nie Israel is nie, maar eerder ‘n hele nuwe entiteit is wat op pinksterdag ontstaan het. Die leser word ook aangeraai om die artikel “ Die Sabbatdag Kontroversie” te lees waarin ook baie belangrike inligting te vinde is en wat nie noodwendig in hierdie artikel herhaal sal word nie.
Lees meer Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike Perspektief. Deel 4
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n Skriftuurlike perspektief. Deel 3
Sewendedag Adventiste, net soos die Jehova Getuies, verkondig die dwaalleerstelling van sieleslaap en uiteindelike totale uitwissing van alle ongeredde mense. (annihilationiste/uitwissingsgesindes). Hulle glo nie dat ongelowiges vir ewig in ‘n bewustelike toestand van smart in die poel van vuur sal deurbring nie, maar eerder dat hulle heeltemal vernietig sal word. Hulle maak daarop aanspraak dat die betekenis van “siel” (Hebreeus “nephesh”) na die hele mens as ‘n onskeibare eenheid verwys en dat ‘n mens se siel nie bewustelik apart van sy fisiese liggaam kan bly voortbestaan nie. Sewendedag Adventiste glo dus dat God die mens nie met ‘n nie-stoflike faset (gees en siel) geskape het wat apart van sy stoflike liggaam voortbestaan nie. Volgens hulle is die hele persoon (sy stoflike, asook sy nie-stoflike fasette) ‘n lewende siel. Die persoon wat tot sterwe gekom het lê dus onbewustelik in die graf. Hulle gebruik byvoorbeeld Genesis 2:7 wat kontekstueel na die hele menslike wese, insluitende sy fisiese aspek verwys, om hulle leerstelling te regverdig, naamlik:
Gen.2:7 “En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus die asem van die lewe geblaas. So het dan die mens ‘n lewende siel geword.”
In hierdie opsig wend hulle die term “siel” kontekstueel korrek aan, deurdat die term lewende “siel” in hierdie konteks die hele mens, naamlik sy stoflike, sowel as sy nie-stoflike aspekte insluit. Maar dan maak hulle hulleself aan bewustelike ongeoorloofde identiteitsoordrag skuldig, deurdat hulle hierdie spesifieke betekenis vir die term “siel” na alle gevalle waar die term “siel” in die Bybel voorkom oor te dra sonder om die spesifieke konteks waarin die term “siel” in voorkom in ag te neem.
Sewendedag Adventiste Kerk, ‘n skriftuurlike perspektief. Deel 1
Die Sewendedag Adventiste Kerk gaan uit hulle pad uit om te demonstreer dat hulle ware Bybelse Christenskap bevorder. Indien mens egter mooi na hulle leerstellings gaan kyk, dan merk mens dat hulle leerstelling drasties van ware Bybel se Christenskap afwyk. Die gevaarlikste vorm van dwaalleer is wanneer die waarheid op ‘n baie subtiele wyse verander word. Ons moet onthou dat dit moeilik is om mense met groot en openlike leuens te verly. Satan weet dat dit moeilik is om mense met opsigtelike leuens te verlei, maar wanneer daardie leuens op ‘n subtiele wyse van die waarheid afwyk, dan word daardie leuens maklik deur mense aanvaar. Die skrifte verklaar dat Satan die bron agter alle valse leerstellings is en dat hy van mense gebruik maak om sy dwaalleer te versprei.
2Kor.11:3 “Maar ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak, vervreemd van die opregtheid teenoor Christus. 4 Want as iemand kom en ‘n ander Jesus verkondig as wat ons verkondig het, of as julle ‘n ander gees ontvang as wat julle ontvang het, of ‘n ander evangelie as wat julle aangeneem het, laat julle jul dit goed geval.”
2Kor.11:14 “En geen wonder nie! Want die Satan self verander hom in ‘n engel van die lig. 15 Dit is dus niks besonders wanneer sy dienaars hulle ook voordoen as dienaars van geregtigheid nie. Maar hulle einde sal wees volgens hulle werke.”
Alvorens die leerstellings wat deur die Sewendedag Adventiste Kerk verkondig met die skrifte vergelyk word, is dit belangrik om net kortliks hulle geskiedenis hier weer te gee.
Kan die gelowige se naam uit die Boek van die Lewe verwyder word?
Baie mense wat die leerstelling verkondig wat verklaar dat ʼn gelowige die gawe van die ewige lewe kan verbeur, gebruik soms Openbaring 3:5 as bewys dat ʼn gelowige se naam uit die boek van die lewe verwyder kan word. Die teksgedeelte lees soos volg, naamlik:
Openb.3:5 “Wie oorwin, sal beklee word met wit klere, en Ek sal sy naam nooit uitwis uit die boek van die lewe nie, en Ek sal sy naam bely voor my Vader en voor sy engele. 6 Wie ʼn oor het, laat hom hoor wat die Gees aan die gemeentes sê.”
Die vraag is of bogenoemde teksgedeelte verklaar dat ʼn gelowige se naam uit die boek van die lewe verwyder kan word, en wat sou beteken dat iemand wat alreeds die evangelie geglo het, die gawe van die ewige lewe kan verbeur?
Die Ewigheid
Voordat ons met hierdie uiters belangrike studie oor die ewigheid begin moet ek die leser versoek om die artikel “Die Dispensasies ‘n skriftuurlike perspektief” sorgvuldig deur te lees. Die verskillende dispensasies kan soos volg uiteengesit word, naamlik: 1. Die Dispensasie van Onskuld. 2. Die Dispensasie van menslike Gewete. 3. Die Dispensasie van menslike Owerheid. 4. Die Dispensasie van Belofte. 5. Die Dispensasie van die Wet. 6. Die Dispensasie van die Kerk/Genade 7. Die Dispensasie van die Koninkryk, wat die ewigheid inlei en waaroor hierdie studie handel. Streng gesproke is die ewigheid nie ‘n dispensasie nie maar die finale toestand wat in die nuwe skepping sal heers. In die boek Genesis merk ons waar God die heelal geskape het en ons merk ook hoedat sonde tydens die sondeval in die wêreld ingekom het. Wanneer ons aan die einde van die boek van Openbaring kom sien ons hoe die Here ‘n einde aan Satan, en alle goddeloosheid op aarde maak en hoe Hy ‘n nuwe hemel en aarde skape waarin geen vorm van boosheid ooit weer sal indring nie. Die ewigheid sal dus vry van enige vorm van goddeloosheid wees. God se skepping begin in perfeksie en word tot perfeksie herskep. Ook merk ons dat in die ewigheid die gevolge van die vloek op aarde heeltemal afwesig sal wees, en dat God ʼn einde aan die satan, asook die mensdom se rebellie sal maak. Indien ons die gebeure van die skepping, soos in Genesis gevind, met die nuwe skepping in die boek Openbaring vergelyk merk ons dat daar heelwat verskille is. Ons sien hoedat die eerste Adam in die tuin van Eden alles a.g.v. sy rebellie teen God verloor het en dat die laaste Adam alles aan die einde van Openbaring herwin het.
Lees meer Die Ewigheid
Ons kan nie God vir Sy genade beloon nie
Dit is ‘n logiese feit dat wanneer ‘n persoon iemand vir enige werk wat hy verrig het beloon, dan kan daardie betaling nie as ‘n genadegawe bestempel word nie. Hierdie feit geld veral wanneer dit by God se verlossingsplan vir die mens kom. Indien God die geringste verdienstelikheid in die persoon waarneem, dan sal Hy in geregtigheid daardie verdienstelikheid moet beloon en die beloning daarvan sal nie as ‘n genadegawe omskryf kan word nie.
Rom.4:4 “Maar aan hom wat werk, word die loon nie na guns toegereken nie, maar na verdienste; 5 aan hom egter wat nie werk nie, maar glo in Hom wat die goddelose regverdig, word sy geloof tot geregtigheid gereken.”
Genade moet genade bly. Jode, sowel as heidene, is almal onder die geregverdigde oordeel van God geplaas, en omrede alle mense afstammelinge van Adam is, en met ‘n sonde natuur gebore word, word hulle sonder uitsondering in Adam geoordeel. Die skrifte verklaar dat alle mense onder die mag van sonde is. (Die Here Jesus Christus is die enigste uitsondering) Om hierdie rede is die mens nie net sondaars omrede hulle sonde pleeg nie, maar hulle is ook van nature sondaars. Ons pleeg sonde, omrede alle mense alreeds oor ‘n sonde natuur beskik, en posisioneel in Adam is, en daarom het God die hele mensdom onder Sy geregverdigde oordeel van sonde geplaas.
Rom.3:9 “Wat dan? Het ons enige voorrang? Hoegenaamd nie! Want ons het tevore al Jode sowel as Grieke beskuldig dat hulle almal onder die sonde is, 10 soos geskrywe is: Daar is niemand regverdig nie, selfs nie een nie. 11 Daar is niemand wat verstandig is nie, daar is niemand wat God soek nie. 12 Hulle het almal afgewyk, saam het hulle ontaard. Daar is niemand wat goed doen nie, daar is selfs nie een nie.”
Die Dispensasie van die Koninkryk
Soos wat ons alreeds in hierdie reeks artikels, wat oor die sewe dispensasies handel, opgemerk het, is ‘n dispensasie ‘n spesifieke wyse waarop God Sy heerskappy oor die wêreld administreer terwyl Hy progressief Sy doel vir die wêreld uitwerk. ʼn Dispensasie kan dus as ʼn Godgegewe periode omskryf word, waarin God aan die mensdom spesifieke openbaringsinligting wat vir daardie spesifieke periode geld gee, waarna Hy die mensdom vir hulle gehoorsaamheid aan Sy opdragte toets. Elke dispensasie se doel is om die mens binne die raamwerk van ‘n spesifieke stel gedragsreëls, wat vir daardie spesifieke dispensasie geld, te plaas. Hierdie feit is ook op die Dispensasie van die Koninkryk van toepassing.
Lees meer Die Dispensasie van die Koninkryk