Daar heers steeds groot onsekerheid oor die Wet van Christus waaronder die Kerk gedurende hierdie Dispensasie moet funksioneer. Hierdie artikel sal ‘n skriftuurlike oorsig van die Wet van Christus aan die leser bied, met die bede dat dit onduidelikhede sal uitskakel en tot ‘n dieper begrip sal lei.
Definisie: Die Wet van Christus, soos verwoord in Galásiërs 6:2, verwys na die etiese en morele standaard en lewensreël wat van Christene verwag word om na te volg. Hierdie standaard is gesentreer op liefde en onderlinge ondersteuning en die dra van mekaar se laste, eerder as op die Mosaïese Wet. Galásiërs 6:2 verwys na die etiese standaard van die wet van Christus.
Gal.6:2 “Dra mekaar se laste en vervul so die wet van Christus.”
Die Here Jesus Christus het die Wet van Christus vir die eerste keer tydens die Bo-vertrekredes (ook bekend as die Afskeidsrede) aan Sy dissipels gegee, wat die grondslag sou vorm vir die Kerk wat amptelik op Pinkster sou ontstaan. (Lees gerus weer die artikel “Christus het die Voorverdrukking-Wegraping verkondig” vir ’n vollediger verduideliking van die leerstellings wat Christus tydens die Bo-vertrekredes geopenbaar het.)
Joh.13:34 “‘n Nuwe gebod gee Ek julle, dat julle mekaar moet liefhê; soos Ek julle liefgehad het, moet julle ook mekaar liefhê. 35 Hieraan sal almal weet dat julle my dissipels is, as julle liefde onder mekaar het.”
Onthou, die Bo-vertrekredes bevat nuwe waarhede wat voorheen onbekend was. Die Bo-vertrekredes is van kardinale belang, aangesien dit die kernleerstellings daarstel wat vir die naderende Kerkdispensasie sou geld. Deur hierdie rede(s) wou Jesus Sy dissipels, toerus vir die sleutelrol wat hulle sou speel in die bedeling wat amptelik met Pinkster sou aanbreek.
Ef.2:20 “gebou op die fondament van die apostels en (Nuwe Testamentiese) profete, terwyl Jesus Christus self die hoeksteen is, 21 in wie die hele gebou (kerk), goed saamgevoeg, verrys tot ‘n heilige tempel in die Here, 22 in wie julle ook saam opgebou word tot ‘n woning van God in die Gees.”
Die Apostoliese Tydperk, waartydens die fondament van die Kerk gelê is, het sy finale punt bereik in ongeveer 95 nC met die voltooiing van die Skrif en die afsterwe van die apostel Johannes. (Die leser word aangeraai om die artikel “Is die Gawe van Profesie nog steeds in werking vandag” te lees.) Die Kerk is tans in die Post-Apostoliese Tydperk, en nie meer in die Apostoliese Tydperk nie.
‘n Uiteensetting van die Wet van Christus:
1. Nuwe Regsbeginsels: Dit verteenwoordig die nuwe stel beginsels, lewensreëls of die regstelsel wat op gelowiges van die Kerkdispensasie van toepassing is.
2. Die Wet van Christus is nie deel van die Mosaïese Wet nie:
Die Mosaïese Wet bestaan uit 613 wette wat ‘n ondeelbare eenheid vorm, en waarby niemand iets mag byvoeg, wegneem of verander nie. Die Mosaïese Wet is dus ‘n geslote eenheid wat direk en slegs aan die volk Israel (wat uit geredde sowel as ongeredde mense bestaan het) gerig is, en wat die Here Jesus Christus tydens Sy eerste koms vervul het.
Matt.5:17 “Moenie dink dat Ek gekom het om die wet of die profete te ontbind nie. Ek het nie gekom om te ontbind nie, maar om te vervul.”
Daarenteen is die Wet van Christus uitsluitlik aan gelowiges gedurende die Kerkdispensasie gerig. Net soos die Mosaïese Wet, vorm die Wet van Christus ‘n geslote eenheid en is dit in hierdie opsig duidelik van die Mosaïese Wet afgeskei. Die Wet van Christus staan heeltemal los van die Mosaïese Wet, en daarom word gelowiges gedurende die Kerkdispensasie vermaan om hulleself nie onder die Mosaïese Wet te plaas nie.
Gal.5:1 “Staan dan vasin die vryheid waarmee Christus ons vrygemaak het, en laat julle nie weer onder die juk van diensbaarheid bring nie. 2 Kyk, ek, Paulus, sê vir julle dat as julle jul laat besny, Christus vir julle tot geen nut sal wees nie. 3 En ek betuig dit weer aan elke mens wat hom laat besny, dat hy onder verpligting is om die hele wet te onderhou. 4 Julle wat geregverdig wil wees deur die wet, is losgemaak van Christus; julle het van die genade verval.Gal.3:24 Die wet was dus ons tugmeester na Christus toe, sodat ons geregverdig kan word uit die geloof. 25 Maar nou dat die geloof gekom het, is ons nie meer onder ‘n tugmeester nie.” (Sien ook Rom.6:14; Rom.3:20; 7:4-6; Kol.2:14 en Heb. 8:13)
3. Aard en Doel van Die Wet van Christus: Die Wet van Christus verskil fundamenteel van die Mosaïese Wet, ten opsigte van beide sy aard en sy doelstelling, alhoewel dit etiese universele beginsels (soos naasteliefde) wat God se karakter weerspieël, bevat. Die doel van die Wet van Christus is om gelowiges (alreeds geredde persone) te lei om na hul aanvanklike wedergeboorte ‘n lewe uit te leef op ‘n wyse wat God tevrede stel en Hom verheerlik. In teenstelling met die Mosaïese Wet — wat bedoel was om sonde te openbaar en die erkende sondaar na die Here Jesus Christus as Verlosser te wys — is die Wet van Christus die lewensreël wat uitsluitlik op geredde Christene van toepassing is.
4. Kernkenmerke van die Wet van Christus: Dit word gekenmerk deur die aktiewe uitleef van die beginsels van Jesus Christus, bemagtig deur die Heilige Gees. Die Wet van Christus roep gelowiges op om mekaar lief te hê soos Christus ons liefgehad het, en dit voorsien boonop die krag van die Heilige Gees om daardie gehoorsaamheid moontlik te maak.
Joh.13:34 “’n Nuwe gebod gee Ek julle, dat julle mekaar moet liefhê; soos Ek julle liefgehad het, moet julle ook mekaar liefhê. 35 Hieraan sal almal weet dat julle my dissipels is, as julle liefde onder mekaar het.”
Onder die Mosaïese Wet is daar van die mens verwag om sy naaste soos homself lief te hê, maar volgens die Wet van Christus word daar van Christene verwag om hul medemens lief te hê soos Christus hulle liefgehad het. Die standaard van liefde is dus baie hoër as wat die Mosaïese Wet vereis het. Hierdie wet dien nie as ‘n middel tot wedergeboorte nie, maar is eerder ‘n stel beginsels wat deur die Heilige Gees bekragtig word. Die doel is om gelowiges in staat te stel om mekaar lief te hê, geestelik te ontwikkel en sodoende vrug vir God te dra. Dit is ‘n wet van genade en vryheid wat nie veroordeel nie, maar gelowiges help om geestelik volwasse te word en Christus se karakter, deur die werking van die Heilige Gees, in hul daaglikse lewe uit te leef.
Gal.6:2 “Dra mekaar se laste en vervul so die wet van Christus.”
5. Alternatiewe Naam vir die Wet van Christus: Dit word soms die Wet van die Gees van die lewe in Jesus Christus genoem.
Romeine 8:2 Want die wet van die Gees van die lewe in Christus Jesus het my vrygemaak van die wet van die sonde en die dood. 3 Want God het wat vir die wet onmoontlik was, omdat dit kragteloos was deur die vlees deur sy eie Seun in die gelykheid van die sondige vlees te stuur, en dit ter wille van die sonde, die sonde veroordeel in die vlees, 4 sodat die reg van die wet vervul kon word in ons wat nie na die vlees wandel nie, maar na die Gees.”
Wanneer ‘n gelowige volgens die Skrif in die Gees wandel (Galasiërs 5:16), werk die Heilige Gees in en deur hom om die Wet van Christus te vervul (Galasiërs 6:2). Indien die gelowige egter die Gees blus (1 Thess. 5:19) of bedroef (Efesiërs 4:30), verlaat die Gees hom nie (Efesiërs 1:13; Johannes 14:16), maar hy verloor die vulling van die Gees (Efesiërs 5:18). Gevolglik kry die sondenatuur die oorhand (Galasiërs 5:17) en beskik hy nie meer oor die krag om die Wet van Christus uit te leef nie.
6. Die Wet van Christus bewerkstellig nie wedergeboorte nie: Gehoorsaamheid aan die Wet van Christus is nie ‘n voorwaarde vir saligheid nie, maar dien eerder as ‘n liefdevolle reaksie op die genade wat reeds ontvang is. Die Here Jesus Christus het hierdie feit beklemtoon, naamlik:
Joh.14:15 “As julle My liefhet, bewaar my gebooie.”
As die ewige lewe deur wetsnakoming verkry kon word, sou die Here dit gesê het. Iemand ontvang die ewige lewe egter slegs deur geloof in die evangelie. Anders gestel: as daar ‘n wet was wat lewend kon maak, sou die Here dit voorsien het. Maar die Skrif leer dat die gawe van die ewige lewe alleenlik deur geloof in die evangelie ontvang word.
Gal.3:21 “Is die wet dan teen die beloftes van God? Nee, stellig nie! Want as daar ‘n wet gegee was wat krag het om lewend te maak, dan sou die geregtigheid werklik uit die wet wees. 22 Maar die Skrif het alles ingesluit onder die sonde, sodat die belofte uit die geloof in Jesus Christus aan die gelowiges gegee kon word.”
Slegs geloof in die evangelie kan wedergeboorte bewerkstellig, en niks anders nie. Dit is nie die evangelie plus enigiets anders nie, maar die evangelie alleen, want die evangelie is die krag van God tot verlossing.
Rom. 1:16 “Want ek skaam my nie oor die evangelie van Christusnie, want dit is ‘n krag van God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek.
Ef.2:8 “Want uit genade is julle gered, deur die geloof, en dit nie uit julleself nie: dit is die gawe van God; 9 nie uit die werke nie, sodat niemand mag roem nie.”
Ter Afsluiting: Dit is duidelik dat die Wet van Christus fundamenteel verskil van die Mosaïese Wet. Waar die Mosaïese Wet ‘n tugmeester was wat sonde uitgewys het, is die Wet van Christus ‘n lewensreël vir die vrygekoopte kind van God wat tydens die Kerkdispensasie leef. Dit is nie ‘n lys van wettiese voorskrifte wat gevolg moet word om redding te verdien nie, maar eerder ‘n spontane uitvloeisel van ‘n lewe wat deur die Heilige Gees beheer word. Deur in die Gees te wandel, word die gelowige in staat gestel om die hoër standaard van liefde — soos deur Christus in die Bo-vertrekredes beveel — uit te leef. Laat ons dan vasstaan in hierdie vryheid en mekaar se laste dra, wetende dat ons hierdeur God verheerlik en Sy karakter aan die wêreld vertoon. Die Wet van Christus nooi elke gelowige uit na ‘n dieper verhouding met die Here en met mekaar. Ons word nie geroep om weer onder ‘n juk van diensbaarheid te buig nie, maar om in die vryheid van God se genade te leef. Die opdrag is eenvoudig, dog diepgaande: Hê mekaar lief soos Christus ons liefgehad het. Alhoewel ons uit genade gered is en nie deur werke nie, bly ons begeerte om die Wet van Christus te vervul die sigbare bewys van ons dissipelskap. Mag ons daagliks toelaat dat die Heilige Gees ons lei en bekragtig, sodat ons nie net hoorders van hierdie wet is nie, maar daders wat mekaar se laste dra en so die wet van Christus vervul. Moet egter nie die vereistes vir wedergeboorte met die vereistes vir dissipelskap verwar nie – hou die twee konsepte apart.
Seën groete!
Vic