Met die skryf van hierdie artikel sal daar gepoog word om duidelik die onderskeid tussen posisionele vergifnis en ouerlike vergifnis te demonstreer, omrede sommige gelowiges somtyds deur hierdie twee fasette van die Christelike lewe verward raak. Indien ons posisionele vergifnis met ouerlike vergifnis verwar, kan dit daartoe lei dat ons menslike werke, as vereiste, by slegs geloof alleen in die Evangelie byvoeg, wat die Evangelie van God se genade in ‘n werke evangelie verander en wat niemand sal verlos nie. Om hierdie rede vermaan die Apostel Paulus ons om die woord van God reg te sny, en sodoende sal ons verseker dat ons God se goedkeuring sal wegdra. 2Tim.2:16 “Lê jou daarop toe om jou beproef voor God te stel as ‘n werker wat hom nie hoef te skaam nie, wat die woord van die waarheid reg sny.”
Lees meer POSISIONELE VERGIFNIS VS OUERLIKE VERGIFNISKategorie se argiewe: Christelike Leerstellings
Generiese geloof vs Reddende geloof
Daar heers tans groot verwarring rondom die onderwerp van geloof. Baie mense glo dat geloof die een of ander krag is wat hulle kan gebruik om die werklikheid, of omstandighede rondom hulle te verander of te beïnvloed. Dus verklaar hierdie persone direk, of indirek, dat geloof oor inherente krag besit, en indien ‘n persoon genoeg daarvan kan opwerk, hy in staat sal wees om alles te doen insluitende die feit dat hulle berge met die spreek van een woord letterlik kan versit. Derhalwe maak hulle van teksgedeeltes soos Matt. 17:20 as proefteks gebruik om hulle stelling te staaf, naamlik:
Matt.17:20 “En Jesus antwoord hulle: Deur julle ongeloof; want, voorwaar Ek sê vir julle, as julle geloof het soos ‘n mosterdsaad sal julle vir hierdie berg sê: Gaan weg hiervandaan daarnatoe! en hy sal weggaan, en niks sal vir julle onmoontlik wees nie.” (Ons sal later na hierdie teksgedeelte terugkom.)
Maar vir eers is dit belangrik om te bepaal wat die Bybel oor geloof te sê het, en dan sal daar met hierdie studie gepoog word om onderskeid tussen generiese geloof en reddende geloof te verduidelik. Ons almal beskik oor geloof en maak daagliks daarvan gebruik. (Ek praat nie nou noodwendig van reddende geloof nie. Geloof kan in twee kategorieë ingedeel word, naamlik generiese geloof, of geloof in die algemeen, en reddende geloof, wat wedergeboorte en die ewige lewe tot gevolg het.)
Bekering vir wedergeboorte is nie droefheid oor sondes nie
Daar is ongelukkig ‘n leerstelling wat verkeerdelik beweer dat indien ‘n persoon nie genoegsaam trane en droefheid oor sy sonde getoon het, daardie persoon nie werklik tot bekering t.o.v. wedergeboorte gekom het nie. Daar word dan van 2Kor. 7:10 as bewys aangehaal om hierdie leerstelling te verdedig, naamlik:
2Kor. 7:10 “Want die droefheid volgens die wil van God werk ‘n onberoulike bekering tot redding, maar die droefheid van die wêreld werk die dood.” (lees asb die hele artikel omrede genoemde teksgedeelte later binne die korrekte konteks bestudeer en verduidelik sal word.)
Met die skryf van hierdie artikel sal gedemonstreer word, dat droefheid nie met bekering t.o.v. wedergeboorte verwar moet word nie. In ‘n poging om ‘n term of leerstelling te omskryf en te verduidelik, is dit soms uiters raadsaam om te beskryf wat daardie term of leerstelling nie beteken nie. Die rede vir hierdie tegniek is die feit dat die kontras tussen die twee stellings ‘n persoon help om die onderwerp wat bespreek word, in ‘n duideliker lig te sien en derhalwe kan dit met die begryp en verstaan van die onderwerp help. Droefheid is nie bekering nie, en boonop kan droefheid nie by geloof alleenlik in die Evangelie, as nog ‘n vereiste, bygevoeg word nie. Droefheid kan, en mag dalk tot bekering lei, maar droefheid is nie ‘n vereiste vir wedergeboorte nie. Slegs geloof in die Evangelie word in die Skrifte aan ‘n persoon voorgehou om die geskenk van die ewige lewe by God te ontvang. Om enige ander vereistes, behalwe geloof in die Evangelie alleenlik, aan ‘n ongeredde persoon voor te hou is om ‘n onnodige hindernis in die weg van daardie persoon t.o.v. wedergeboorte te plaas. Iets wat die Here nooit sou goedkeur nie! (die leser word ten sterkste aangeraai om ook die ander artikels in hierdie reeks te lees, naamlik: “Bekeer, of bekering, is nie reformasie in eie krag nie” en “”Bekering ten opsigte van wedergeboorte is nie boetedoening nie” en “Die Waterdoop vorm nie deel van die Evangelie nie” asook “”Verliese en gevolge van sonde in die gelowige se lewe“
Die Waterdoop vorm nie deel van die Evangelie nie
Baie mense verkeer verkeerdelik onder die indruk dat die waterdoop ‘n vereiste vir wedergeboorte is. (‘n leerstelling wat as doopsaligheid bekendstaan) Ander weer is net verward, en weet nie of die waterdoop vir wedergeboorte/verlossing vereis word nie en weet nie werklik waar hulle rondom hierdie vraagstuk van die waterdoop staan nie. Die waterdoop is ‘n baie belangrike onderwerp, veral sover dit die uiters belangrike onderwerp van verlossing aanbetref, en die onderstaande vraag deur ‘n vriend van my illustreer baie duidelik hierdie feit. Met die skryf van hierdie artikel, gaan ek hoofsaaklik op die onderstaande vraag fokus, en Hand. 2:38 bestudeer om vas te stel of die waterdoop ‘n vereiste vir wedergeboorte (fase een ) van ons verlossing is? Die beginsels wat in hierdie artikel gebruik word, kan op alle moeilik verklaarbare teksgedeeltes wat oor enige onderwerp in die Bybel (wat die leerstelling van die doop insluit) toegepas word. Die belangrikheid van hierdie vraag kan egter nie genoegsaam beklemtoon word nie, omrede die Evangelie van God se genade, (en derhalwe die ewige bestemming van mense se siele) van die korrekte uitleg van hierdie teksgedeelte afhang. Die leerstelling van doopsaligheid is niks anders as dwaalleer wat miljoene mense in die ewige verderf laat beland het. Indien dit die Here se wil is, sal ek op ‘n latere stadium ‘n hele reeks studies rondom die onderwerp van die doop skryf. (wat die onderwerp van die waterdoop sal insluit)
Bekering ten opsigte van wedergeboorte is nie boetedoening nie
In die vorige artikel genaamd “bekering is nie reformasie in eie krag nie” is daar duidelik gedemonstreer dat bekering vir wedergeboorte (fase een van ons verlossing) nie beteken dat ‘n persoon homself reformeer, alvorens hy God, as sondaar, om verlossing kan nader nie. (die leser word ten sterkste aangeraai om die artikel “Bekering is nie reformasie in eie krag nie” te lees, omrede dit deel van hierdie reeks artikels vorm. Met die skryf van hierdie artikel, gaan daar gedemonstreer word, dat bekering sover dit wedergeboorte (fase een van ons verlossing) aanbetref, nie boetedoening kan beteken nie. (dit is ook uiters belangrik dat die leser die drie fases van ons verlossing ken, en verstaan, omrede hierdie leerstelling die verstaan (en uitleg) van die Bybel aansienlik vergemaklik en derhalwe word die leser aangeraai om die artikel “Drie Fases van Verlossing” sorgvuldig deur te lees en die meegaande illustrasie te bestudeer.)
Lees meer Bekering ten opsigte van wedergeboorte is nie boetedoening nie
Bekeer, of bekering, is nie reformasie in eie krag nie
Dit is van uiterste belang om te besef wat bekering (of om te bekeer) werklik volgens die Bybel beteken. Die twee primêre woorde, wat in verband met verlossing, in die Nuwe Testament, vir bekering gebruik word, is die Griekse woorde “metanoia” en “metanoeδ” (“meta” beteken “na” en “noeδ” beteken “gedagte”) wat basies beteken, om van gedagte of opinie te verander, of om te heroorweeg. Dus moet die konteks waarin die woord “bekeer” gebruik word, toegelaat word om te betrokke betekenis van die woord te bepaal. As ek byvoorbeeld sê dat jy moet “bekeer”, dan moet jy vra: “Bekeer van wat?” Omrede daar baie dinge in die lewe is waarvan jy kan bekeer wat absoluut niks met wedergeboorte te doen het nie. Ek kan bv van jou verwag om te bekeer (van sienswyse verander of heroorweeg) om vir enige span behalwe die Blou Bulle te skreeu. Dus moet die konteks waarin die term “bekeer” gebruik word, die betekenis in verband met die woord “bekeer” bepaal. Waar die woord “bekeer” in terme van verlossing/wedergeboorte in die Bybel gebruik word, handel die konteks altyd om vanuit ‘n posisie van ongeloof na ‘n posisie van geloof, in Christus, te beweeg/bekeer. Dit word nooit van die gelowige verwag, om homself van alle sondes te reinig, of om op te hou sonde doen, alvorens hy die ewige lewe as geskenk kan ontvang nie. Slegs geloof in die Here Jesus Christus (Wat Sy Persoon en voltooide werk aan die kruis insluit, naamlik die Evangelie) word as vereiste vir die ontvangs van die ewige lewe aan ‘n persoon voorgehou. Niks anders nie! Vir die doeleindes van hierdie artikel is dit belangrik dat die leser die drie fases van ons verlossing ken, en verstaan en derhalwe word die leser ten sterkste aangeraai om die artikel “Drie fases van verlossing” te lees asook die meegaande illustrasie sorgvuldig te bestudeer.)
Lees meer Bekeer, of bekering, is nie reformasie in eie krag nie
Godsdiens vs Verlossing – dieskrifte.org
Het jy blote godsdiens of het jy verlossing? Dit is die vraag wat ons in hierdie studie moet beantwoord. Die antwoord op hierdie vraag het ewigdurende implikasies. Wanneer dit by die leerstelling van ons verlossing kom, is dit van uiterste belang dat ons die Skrifte reg sny, anders kan dit daartoe lei dat ons ‘n ander evangelie glo, wat op werke alleenlik, of Christus se voltooide werk aan die kruis plus werke gebaseer is om gered te word, of om gered te bly, wat in my beskeie opinie ‘n ander evangelie is. Iets waarteen die apostel Paulus ons ernstig gewaarsku het.
2Ti 2:15 “Lê jou daarop toe om jou beproef voor God te stel as ‘n werker wat hom nie hoef te skaam nie, wat die woord van die waarheid reg sny.”
Lees meer Godsdiens vs Verlossing – dieskrifte.org
Geldgierigheid die rede waarom Christendom ‘n Handelshuis ontaard
Vraag: Hallo Wickus verklaar asseblief vir my 2Kor. 2 vers 17. 1983 vertaling dankie.
Antwoord: Ja, mens kan ‘n hele boek oor hierdie onderwerp, naamlik geldgierigheid skryf, veral indien mens die huidige stand van die belydende Christendom in ag neem. (veral die meerderheid van die gewildste bedieninge wat ons op televisie sien!)
2Ko 2:17 “Ons, omdat ons nie is soos baie ander wat geld maak uit die woord van God nie. Ons verkondig die woord in opregtheid, in verbondenheid met Christus, in opdrag van God en in verantwoordelikheid aan God.” (1983 vertaling)
In Kort handel die konteks oor valse apostels wat die gemeente binnegedring het en die gemeente in Korinthe teen Paulus en sy apostelskap opgesweep het. Hierdie mense se doel was om die woord van God vir wins te pand. (geldgierigheid) Hulle gebruik die woord dus as ‘n produk waaruit hulle wins kan maak en dit is niks anders as geldgierigheid nie! Net soos wat dit vandag in die oorgroot gedeelte van die belydende Christendom die geval is, wou hierdie mense van die verkondiging van die woord ‘n winsgewende beroep/besigheid maak. Dieselfde woord wat in die Grieks vir die term “Handel dryf” gebruik is, is ook soms gebruik om oneerlike persone wat water by wyn gevoeg het, om die eindproduk af te water, en die eindproduk meer te maak, sodat hulle meer wins uit die verkoop van die afgewaterde wyn kon maak. (dus geldgierigheid) So ook in die geval van hierdie valse apostels, is hulle motiewe nie eerbaar nie, maar is wins, en geldgierigheid, (mammon en nie God se eer en mense se siele) die belangrikste dryfveer agter hulle optrede, en daarom sal mens vind dat hierdie tipe mense gewoonlik hulle eie leerstellings tot die van God in Sy woord byvoeg, en in hierdie geval van die Judaïseerders wou hulle die Ou Testamentiese Wet by Christus se genade voeg en so die gemeente van die Apostel Paulus vervreemd. (Dus het hulle nie werklik God se belange, en die van hulle hoorders, op die hart gedra nie want dan sou hulle die waarheid verkondig het!)
Lees meer Geldgierigheid die rede waarom Christendom ‘n Handelshuis ontaard
Die Kerk is nie die Messiaanse Koninkryk van Christus nie
In die belydende Christendom heers daar huidiglik groot verwarring rondom God se huidige program vir die Kerk (tydens die Kerk Dispensasie), en Christus se program vir Sy komende Messiaanse, Teokraties Koninkryk op aarde. (Die Duisendjarige Vrederyk) Die doel van hierdie studie is om puntsgewys te demonstreer dat die Kerk nie die koninkryk van Christus op aarde is nie. Indien die program van God vir die volk Israel en Sy program vir die Kerk met mekaar verwar of vermeng word, lei dit tot een groot teologiese deurmekaarspul, wat tot gevolg het dat gelowiges wat tydens die Kerk Dispensasie leef die beloftes, en opdragte, wat deur God aan Israel, as Sy verbondsvolk, gemaak is op die Kerk van toepassing maak, en dan op hierdie beloftes en opdragte konsentreer, en poog om dit toe te pas, wat tot gevolg het dat die Kerk, wat nie die volk Israel is nie, God se opdragte, wat spesifiek aan Israel gemaak is, vir hulle self toeëien, en poog om dit uit te voer, eerder as om God se opdragte, wat direk aan die Kerk gemaak is, toe te pas en uit te voer. Dit kan daartoe lei dat so ‘n persoon te laat gaan uitvind dat hy nooit God se wil vir sy lewe uitgevoer het nie en dat so ‘n persoon, tot ‘n groot mate, buite God se wil vir hom gelewe het. En dit terwyl die Bybel dit duidelik stel dat die duiwel huidiglik die god van hierdie wêreld is. Indien Ons in die beloofde Koninkryk van Christus is, hoe kan die Skrifte, wat deur God geïnspireerd is, die duiwel dan die as god van hierdie wêreld beskryf?
2Ko 4:3 “Maar as ons evangelie dan nog bedek is, is dit bedek in die wat verlore gaan, 4:4 naamlik die ongelowiges in wie die god van hierdie wêreld die sinne verblind het, sodat die verligting van die evangelie van die heerlikheid van Christus, wat die beeld van God is, op hulle nie sou skyn nie.”
Vervolgens gaan daar puntsgewys aan die leser gedemonstreer word dat die Kerk, tydens die Kerk Dispensasie, nie die Teokratiese Koninkryk van Christus op aarde is nie, omrede die volk Israel hulle Messias met Sy eerste koms verwerp het, en derhalwe is die Messiaanse Koninkryk uitgestel totdat die Here daardie Koninkryk met Sy wederkoms sal oprig.
Lees meer Die Kerk is nie die Messiaanse Koninkryk van Christus nie
Hand. 19:1-6 en die tweede doop met die Heilige Gees
Hand.19:1-6 word gereeld, as proefteks, deur mense gebruik wat leer dat gelowiges ‘n tweede keer deur die Heilige Gees gedoop moet word om hulle leerstelling te verdedig. Met die skryf van hierdie artikel gaan ek sorgvuldig Hand.19:1-6 onder die soeklig plaas, om vas te stel of hierdie teksgedeelte wel die leerstelling van die tweede doop bevestig. Hand.19:1-6 lees soos volg:
Hnd 19:1 “En terwyl Apollos in Korinthe was, het Paulus die boonste landstreke deurgereis en in Éfese gekom; en daar het hy sommige dissipels gevind 19:2 en hulle gevra: Het julle die Heilige Gees ontvang toe julle gelowig geword het? En hulle antwoord hom: Ons het nie eens gehoor dat daar ‘n Heilige Gees is nie. 19:3 En hy vra hulle: Met watter doop is julle dan gedoop? En hulle antwoord: Met die doop van Johannes. 19:4 Daarop sê Paulus: Johannes het met die doop van bekering gedoop en aan die volk gesê dat hulle moes glo in die Een wat ná hom kom, dit is in Christus Jesus. 19:5 En toe hulle dit hoor, is hulle gedoop in die Naam van die Here Jesus. 19:6 En Paulus het hulle die hande opgelê, en die Heilige Gees het op hulle gekom, en hulle het met tale gespreek en geprofeteer.”
Derhalwe gaan ek Hand.19:1-6 is gedeeltes opdeel en dan bespreek:
Lees meer Hand. 19:1-6 en die tweede doop met die Heilige Gees