Agtergrond tot die Gelykenis
Jesus het Homself as die Koning en die Messias van die Jode voorgestel toe Hy Jerusalem op die rug van ‘n donkie ingery het (Matteus 21:1-11). Vir enige Jood wat die Skrifte geken het, sou dit duidelik gewees het wat die Here hier doen, aangesien die profete vooraf daarvan getuig het:
Sagaria 9:9 “Verheug jou grootliks, o dogter van Sion! Juig, o dogter van Jerusalem! Kyk, jou Koning kom na jou; regverdig en ‘n oorwinnaar is Hy; nederig en Hy ry op ‘n esel—op ‘n jong esel, die vul van ‘n eselin.”
Later het Jesus die tempel binnegegaan en almal wat handel dryf, uitgejaag; Hy het ook die tafels van die geldwisselaars omgegooi (Matteus 21:12-17). Dit was die tweede keer dat Jesus die tempel gereinig het. Die vorige keer het ongeveer ‘n jaar voor hierdie gebeurtenis plaasgevind en dit het geen blywende vrugte opgelewer nie (Johannes 2:13-16). Nadat Jesus die handelaars verjaag het, het die blindes en kreupeles na Hom gekom en Hy het hulle gesond gemaak (Matteus 21:14).
Na aanleiding van die tempelreiniging en die genesings, het die skare weer begin om Jesus te prys met die woorde: “Hosanna vir die Seun van Dawid!” Die kinders het Hom ook begin loof, wat die owerpriesters en skrifgeleerdes ontstel het. Hulle het vir Jesus gevra of Hy hoor wat die mense sê, want hulle het besef die kinders identifiseer Hom as die Messias van Israel. Jesus het hulle vanuit Psalm 8:2 geantwoord:
Matteus 21:16 “en sê vir Hom: Hoor U wat hulle daar sê? En Jesus antwoord hulle: Ja, het julle nooit gelees: Uit die mond van kinders en suigelinge het U vir U lof berei nie?”
Deur hierdie lofprysing te aanvaar, het Jesus in effek Sy Goddelikheid erken, aangesien slegs God werklike aanbidding waardig is. Jesus het geïmpliseer dat die kinders en die skare die waarheid reg verstaan het, maar dat die “geleerdes” — wat die volk se leermeesters moes wees — geestelik blind was. Na hierdie gebeure het Hy Jerusalem verlaat en na die Olyfberg teruggekeer.
Die volgende dag, toe Jesus weer in die tempel geleer het, het die skrifgeleerdes en Fariseërs Hom gevra met watter gesag Hy hierdie dinge doen. Hulle het moontlik verwys na Sy intog as Koning, Sy reiniging van die tempel en Sy genesingswonderwerke. Hulle vraag was nie bedoel om die waarheid te vind nie, maar om Hom in ‘n strik te betrap. Net soos vandag, was daar mense wat nie die waarheid wou hoor nie, maar eerder hul ore wou laat streel.
Matteus 21:24-27 “En Jesus antwoord en sê vir hulle: Ek sal julle ook een ding vra, en as julle dit vir My sê, sal Ek julle ook vertel deur watter gesag Ek hierdie dinge doen. Die doop van Johannes, waar was dit vandaan, uit die hemel of uit mense? En hulle het by hulleself geredeneer en gesê: As ons sê: Uit die hemel—dan sal Hy ons vra: Waarom het julle hom dan nie geglo nie? En as ons sê: Uit mense—dan moet ons oppas vir die menigte, want almal hou Johannes vir ‘n profeet. Toe antwoord hulle Jesus en sê: Ons weet nie. Hy sê toe ook vir hulle: Dan vertel Ek julle ook nie deur watter gesag Ek hierdie dinge doen nie.”
Omdat hulle nie belanggestel het in die waarheid nie, was dit doelloos om hulle vraag direk te beantwoord. Indien hulle Johannes die Doper geglo het, sou hulle Jesus as Messias verwelkom het. Met hierdie konteks bespreek ons nou die gelykenis.
Die Gelykenis van die Twee Seuns
Matteus 21:28-32 “Maar wat dink julle? ‘n Man het twee kinders gehad, en hy gaan na die eerste en sê: Kind, gaan werk vandag in my wingerd. En hy antwoord en sê: Ek wil nie; maar later het hy berou gekry en gegaan. Toe het hy na die tweede gegaan en vir hom net so gesê; en hy antwoord en sê: Ja, heer. En hy het nie gegaan nie. Wie van die twee het die wil van die vader gedoen? Hulle antwoord Hom: Die eerste. Jesus sê vir hulle: Voorwaar Ek sê vir julle, die tollenaars en die hoere gaan julle voor in die koninkryk van God. Want Johannes het na julle gekom in die weg van geregtigheid, en julle het hom nie geglo nie; maar die tollenaars en die hoere het hom geglo. En julle het dit gesien en tog nie later berou gekry om hom te glo nie.”
Die gelykenis is eenvoudig: ‘n vader vra sy twee seuns om in sy wingerd te werk. Die eerste seun weier aanvanklik, maar kry later berou en gaan werk tog. Jesus verduidelik dat die tollenaars en hoere soos hierdie seun was; hulle het aanvanklik God se weë verwerp, maar later die prediking van Johannes geglo en tot inkeer gekom.
Die tweede seun sê onmiddellik “ja”, maar doen niks nie. Hy verteenwoordig die geestelike leiers wat voorgegee het dat hulle God dien, maar Johannes se boodskap verwerp het.
Johannes 5:35 “Hy was die lamp wat brand en skyn, en julle was gewillig om julle vir ‘n tyd in sy lig te verbly.”
Lukas 7:29-30 “En toe die hele volk en die tollenaars dit hoor, het hulle God geregverdig deur hulle te laat doop met die doop van Johannes. Maar die Fariseërs en die wetgeleerdes het die raad van God aangaande hulle verwerp deur hulle nie deur hom te laat doop nie.”
Deur te erken dat die eerste seun die vader se wil gedoen het, het die Fariseërs hulself veroordeel. Dieselfde gebeur vandag: mense weier om die Vader se wil te doen deur bloot die Evangelie te glo. In plaas daarvan voeg hulle menslike vereistes en goeie werke by as voorwaardes vir redding, asof God se genade nie genoegsaam is nie. Hulle sit in die kerke en gee voor dat hulle glo (soos die tweede seun), maar hul vertroue rus op hul eie werke en nie op Christus alleen nie.
Dit is van uiterste belang dat ons die ware Evangelie deel. Daar is te veel mense wat onder die indruk verkeer dat hulle gered is, terwyl hulle eintlik ‘n “werke-evangelie” aanhang. Mag hierdie gelykenis ons bemoedig om die eenvoudige boodskap van God se genade aan ‘n sterwende wêreld te verkondig.
Seëngroete, Vic