Baie gelowiges begryp nie mooi die konsep van die mens se sondenatuur nie, en die feit dat die sondenatuur ook in baie gevalle die motiverende agent agter die doen van “goeie werke” is. God sal nie goeie werke waarvan die ou sonde natuur die bron van is met genadeloon beloon nie. Dit sal eerder tydens die Regterstoel Oordeel van Christus as hout, hooi en stoppels verbrand word. (1Kor.3:10-15) Slegs goeie werke wat op grond van God se genade, deur geloof, in en deur die krag van die Heilige Gees verrig is sal genadeloon verdien. Soos wat ons in die artikel “Die sonde van lieg vir die Heilige Gees” gemerk het, is nie alle werke wat as “goeie werke” voorkom noodwendig by God aanvaarbaar nie. Inteendeel, baie van hierdie “goeie werke” het in werklikheid die sondenatuur van die mens as bron, wat beteken dat God daardie goeie werk sal verwerp.
Die sondenatuur verwys na die gevalle aard (ook bekend as die Adamiese aard) van die mens wat Adam tydens die sondeval bekom het, en wat hy deur voortplanting aan al sy nasate oorgedra het. (die Here Jesus Christus is die enigste uitsondering omrede Josef nie Sy vader was nie) Ons almal word dus met ‘n sondenatuur gebore en hierdie sondenatuur sal in ons teenwoordig wees solank as wat ons nog in hierdie gevalle liggame teenwoordig is. Eers na afloop van fase drie van ons verlossing, naamlik die verheerliking (eerste opstanding), sal ons ontslae van die sondenatuur wees. Terme soos die “oue mens” (Ef.4:22), “die sonde” (Rom.7:7) en “die vlees” (Rom.8:3-4; Gal.5:16) word in die skrifte aangewend om die konsep van die mens se sondenatuur te beskryf. Die sondenatuur is dus ‘n integrale deel van elke mens op aarde. (met slegs een uitsondering, naamlik die Here Jesus Christus.)
Lees meer Die Sondenatuur, ‘n skriftuurlike perspektief
