Daar heers groot verwarring rondom Christus se stelling dat ‘n persoon wat teen die Heilige Gees sondig nooit vergewe kan word nie, naamlik:
Mat.12:31 “Daarom sê Ek vir julle: Elke sonde en lastering sal die mense vergewe word, maar die lastering teen die Gees sal die mense nie vergewe word nie. 32 En elkeen wat ‘n woord spreek teen die Seun van die mens, dit sal hom vergewe word; maar elkeen wat spreek teen die Heilige Gees, dit sal hom nie vergewe word nie, in hierdie eeu nie en ook in die toekomende nie.”
Sommige gelowiges wonder soms of hulle dalk hulleself aan hierdie sonde skuldig gemaak het. Ander weer verkondig dat ‘n gelowige homself (na aanvanklike wedergeboorte) aan bogenoemde sonde kan skuldig maak, en verlore gaan wat dan kwansuis as bewys dien dat gelowiges uit geloof kan verval en verlore gaan. (moderne Arminianisme) En dit inteenstelling met die Skrifte wat dit duidelik stel dat ‘n persoon wat die Evangelie verstaan en geglo het nooit verlore sal kan gaan nie.
Joh.3:15 “sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.
Joh,5:24 Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, wie my woord hoor en Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe en kom nie in die oordeel nie, maar het oorgegaan uit die dood in die lewe.”
Hoe verduidelik mens dan hierdie oënskynlike weerspreking in die Skrifte?