Met hierdie artikel gaan ons die Dispensasie van die Kerk, ook bekend as die Dispensasie van Genade bestudeer. Die ander sewe dispensasies is die Dispensasie van Onskuld, die Dispensasie van Menslike Gewete, die Dispensasie van Menslike Owerheid, die Dispensasie van Belofte, die Dispensasie van die Wet, die Dispensasie van die Kerk/Genade en laastens die Dispensasie van die Koninkryk wat die ewigheid sal inlei. Die leser word ten sterkste aangeraai om die illustrasies “Die Sewe Dispensasies” asook “God se verbonde met Israel” te bestudeer. Met die bestudering van die vorige dispensasies het ons gemerk hoe God d.m.v. progressiewe openbaring die institusies van die huwelik, familie, menslike owerheid, asook onafhanklike nasiestate (nasionalisme) daar gestel het. Met die aanbreek van die Dispensasie van die Kerk/genade sal ons opmerk dat God ‘n verdere instansie wat nooit tevore bestaan het nie bekendmaak, naamlik die Kerk, wat uit alle gelowiges wat die evangelie van God se genade geglo het bestaan. Die Kerk het op pinksterdag haar ontstaan gehad en sal met die wegraping afgesluit word. Die Kerk het dus nooit in die Ou Testament bestaan, en is boonop nie in die Ou Testament bekend gemaak nie, en om hierdie rede word na die kerk as ‘n verborgenheid verwys. Die Kerk het dus nie in die Ou Testament bestaan soos wat baie teoloë verkeerdelik beweer nie. Diegene wat dit nie alreeds gedoen het nie word versoek om die artikel “Die drie fases van verlossing” te lees.
Lees meer Die Dispensasie van die Kerk. Deel eenSleutelwoord se argiewe: Dispensasie
Die dispensasie van belofte. Deel 2
In deel een van die artikel “Die Dispensasie van Belofte” het ons gesien hoe die Here Abraham vanuit die nasies roep en met hom ‘n onvoorwaardelike verbond gesluit het. Vanuit die Abrahamitiese Verbond (Gen.12) vloei daar drie onvoorwaardelike verbonde voort, naamlik die Die Land van Israel Verbond, (Deut.30) Die Dawidiese Verbond, (2Sam.7) asook die Die Nuwe Verbond. (Jer.31) God het ook ‘n vierde verbond met die volk Israel gesluit en dit is die Mosaïese Verbond wat nie ‘n onvoorwaardelike verbond was nie maar wat van Israel se gehoorsaamheid afhanklik was. (Ex.18; Gal.3) Die leser word ten sterkste aangeraai om die Illustrasie “Bybelse Verbonde: God se verbond met die Volk Israel” deeglik te bestudeer, asook die illustrasie “Die Sewe Dispensasies” te bestudeer. Dit is belangrik omrede die verbonde die dryfveer agter die sewe dispensasies van God se raadsplan is. Kom ons gaan nou voort waar ons in die deel een opgehou het, naamlik:
Die mens misluk weereens a.g.v. ongeloof:
a. Abraham misluk:
Abraham verlaat kanaan en gaan na Egipte waar hy oor sy vrou lieg:
Gen.12:10 “En daar was hongersnood in die land, sodat Abram na Egipte afgetrek het om daar as vreemdeling te vertoef; want die hongersnood was swaar in die land. 11 n toe hy op die punt staan om Egipte in te trek, het hy met sy vrou Sarai gespreek: Kyk, ek weet dat jy ‘n vrou is mooi van aansien. 12 As die Egiptenaars jou nou sien, sal hulle sê: Dit is sy vrou en hulle sal my doodmaak en jou laat lewe. 13 Sê tog jy is my suster, dat dit met my goed kan gaan ter wille van jou en ek om jou ontwil in die lewe kan bly. 14 Toe Abram dan in Egipte gekom het, sien die Egiptenaars dat die vrou baie mooi was. 15 Ook het die vorste van Farao haar gesien en haar by Farao geprys. En die vrou is na die paleis van Farao geneem. 16 En hy het goed gedoen aan Abram om haar ontwil, sodat hy kleinvee en beeste en esels, slawe en slavinne, eselinne en kamele in besit gekry het. 17 Maar die HERE het Farao en sy huis met groot plae besoek ter wille van Sarai, die vrou van Abram. 18 Daarop laat Farao Abram roep en hy sê: Wat het jy my nou aangedoen? Waarom het jy my nie te kenne gegee dat sy jou vrou is nie? 19 Waarom het jy gesê: Sy is my suster — sodat ek haar vir my as vrou geneem het? Daar is jou vrou dan nou; neem haar en gaan weg. 20 En Farao het aan enkele manne aangaande hom bevel gegee, en hulle het hom weggebring met sy vrou en sy hele besitting.”
Die Dispensasie van Belofte. Deel Een
In die vorige artikels waarin ons die Dispensasies van God se raadsplan bespreek het, het ons gemerk dat die Dispensasie van Onskuld aangebreek het met die skepping van die mens en het met die sondeval tot ‘n einde gekom. (Gen.1:3-3:24). Die Dispensasie van Menslike Gewete het met die Sondeval begin en het met die wêreldwye vloed tot ‘n einde gekom. (Gen.4:1-8:14) Daarna het die Dispensasie van Menslike Owerheid, met die wêreldwye vloed aangebreek en met die roeping van Abraham vanuit die nasies tot ‘n einde gekom. (Gen.8:15-11:32) Die dispensasie wat ons in hierdie reeks van twee artikels gaan bespreek, is die Dispensasie van Belofte, wat aangebreek het toe God Abraham vanuit die nasies geroep het. (wat uit die verstrooide mensdom rondom die gebeure by toring van Babel, en God se meegaande oordeel, naamlik die verwarring van tale, en die meegaande verspreiding van mensdom, wat tot stamme, volke en nasies aanleiding gegee het.) Die Dispensasie van belofte word deur die Dispensasie van die Wet vervang toe God die Wet van Moses aan die volk Israel gegee het. (Gen.12-Ex.18) Die leser word ten sterkste aangeraai om die illustrasies “Die Sewe Dispensasies”, asook “God se verbonde met die Volk Israel” asseblief te bestudeer.)
Lees meer Die Dispensasie van Belofte. Deel Een
Die Dispensasie van Menslike Owerheid
Met hierdie artikel gaan ons die Dispensasie van Menslike Owerheid van nader bestudeer. Die sewe dispensasies wat ons in die Skrifte vind is soos volg: Dispensasie van Onskuld ; Die Dispensasie van Gewete; die Dispensasie van Menslike Owerheid (waaroor hierdie studie handel); die Dispensasie van Belofte; Die Dispensasie van die Wet; Die Dispensasie van Genade/Kerk; en laastens die Dispensasie van die Koninkryk. Indien die leser nog nie die drie vorige artikels, naamlik die “Die Dispensasies ‘n Skriftuurlike perspektief”, asook “Die Dispensasie van Onskuld” en die “Dispensasie van Menslike Gewete” gelees het nie, word hy sterk aangeraai om dit te doen. Die Dispensasie van Onskuld het tot ‘n einde gekom toe die mens teen God gerebelleer het, en toe God vir die beswil van die mens, hulle uit die tuin van Eden gesit het. (anders sou die mens van die boom van die lewe eet en vir altyd in sy gevalle toestand bly voortleef.) Die Dispensasie van menslike Gewete het tot ‘n einde gekom toe die Here die wêreld a.g.v. die mens se toenemende goddeloosheid en meegaande geweld met die wêreldwye vloed oorspoel het.
Lees meer Die Dispensasie van Menslike Owerheid